BEOGRAD – U Srbiji prema grubim procenama trenutno radi oko 34.000 penzionera i to najviše na zanatskim poslovima, ali su najstariji sugrađani angažovani i pri institucijama gde se njihovo znanje i profesionalno iskustvo traži.
Potreba za dodatnim prihodima u domaćinstvu ali i osećaj da su i dalje korisni, neki su od razloga zašto stariji građani, uprkos stečenim uslovima za penziju, nastavljaju da rade.
Trenutno ne postoje precizni podaci o broju penzionera koji su nastavili da rade i nakon penzionisanja, a iz Fonda PIO za Tanjug kažu da se na osnovu podnetih zahteva za ponovno određivanje iznosa penzije po osnovu naknadno ostvarenog staža procenjuje da ih je oko 34.000 u Srbiji.
Međutim, ta brojka je verovatno veća, jer evidencija o penzionerima koji su zaposleni preko ugovora o delu, ili onih koji rade na “crno”, nije poznata.
Predsednik Gradske organizacije penzionera Beograd, Vasilije Bjelobrković kaže da ni njihova organizacija nema podatke o tome koliko penzionera u prestonici radi.
Tu informaciju, kaže Bjelobrković, stariji sugrađani često kriju.
“Voleo bih da imamo te podatke, kako bismo pronašli način da zaštitimo penzionere ako su angažovani na nekom radu. Međutim, to se shvata među penzionerima kao privatna stvar, i ne govore o tome”, rekao je Bjelobrković.
Upitan kojim se poslovima penzioneri najčešće bave, kaže da su to uglavnom poslovi iz struke kojoom su se celog radnog veka bavili.
Tek oko 10 odsto njih, procenjuje on, menjaju struku.
“Najveći broj penzionera koji nastavljaju da rade su intelektualci, profesori, doktori, zatim zidari, metalostrugari…”, navodi Bjelobrković.
Intelektualci, kaže, nastavljaju da rade kako bi dovršili uspešan rad ili istraživanja koja su započeli tokom radnog veka.
Motivi zbog kojih nastavljaju da rade su pre svega novac, kako bi oni i njihove porodice “slobodnije disale”.
Međutim, nije samo veći kućni budžet taj koji penzionera navodi da se ponovo aktiviraju.
Stariji sugrađani žele da se osećaju korisnim, provode vreme sa ljudima, pobegnu od samoće…
Upitan da prokomentariše to što sve više penzionera rade kao vozači autobusa ili kamiona, odgovara da takvo zanimanje od radnika traži da je potpuno fizički i psihički zdrav.
Na primer, vojni penzioneri ili oni koji su radili pri MUP-u, a koji su mlađi od 60 godina, mogli bi da rade kao vozači, smatra Bjelobrković.
U Srbiji je relativno mali broj vojnih penzionera, oko 47.000, a od te cifre, deset procenata njih je spremno da “uskoči” u poslove vozača, procenjuje Bjelobrković.
Rade stariji sugrađani i na poslovima obezbeđenja u mnogim objektima, poštama, bankama, kao prodavci…
Ne postoje zakonska ograničenja kojima se određuje koliko godina posle penzionisanja neko može da radi.
Penzioneri se mogu ponovo zaposliti po ugovoru o radu, delu, autorskom ugovoru a da istovremeno nastave da primaju ranije stečenu penziju.
